Moed…de weg naar de minste weerstand

‘Ik ben mijzelf eigenlijk kwijtgeraakt’. ‘Geen idee wat ik leuk vind’. ‘Mijn zelfvertrouwen is wel enorm aangetast en deze wil ik terug, meer van mijzelf leren houden’.

De zinnen van een deelnemer tijdens een truffel ceremonie die ik begeleidde.
Het brengt mij bij hoe ik het zie en ervaar.
Het maakt niet uit wat je doet of hoe om bij jezelf te komen. Wees moedig, stapje voor stapje. Niet te snel, maar doe het. Ook al is het nieuw en wat onwennig.

Moedig zijn zie ik als elke keer in het zadel gaan zitten totdat je er niet meer uit wilt en rustig meedeint op de rug van het paard, haar stappen onder je voelen, als een tweede natuur, een verlengde van jou. Moed tonen hoeft niet met een grote rebelse sprong, ik nodig je hierbij niet uit om op een wilde héngst te springen. Dat is niet eerlijk naar jezelf.

Want gaat eerlijkheid niet hand in hand samen met moed?

Wat mij betreft wel. Het is gaan staan voor jezelf op je eigen manier, volgen wat je hart je verteld….ook als is ze soms nog wat lastig te verstaan door alles externe ruis die wij toelaten.

Het vraagt moed om jezelf te willen ontdekken want het is niet altijd pracht en praal, maar wel als je eenmaal alles kunt omarmen van jezelf. Whoesss, pittig he? Absoluut, want dat vraagt een eerlijke en oprechte houding naar jezelf. Iets wat velen niet is geleerd, ik heb deze nooit gekend.
Het was meer in de stijl van; wees sterk, doe je best, laat je niet kennen, je bent een sterke vrouw. Maar de pure, zachte, vrouwelijke en vergeeflijke kant, die ontbrak volledig. Dus compassie voor mijzelf tonen? Mens, waar heb je het over. Deze kende ik het grootste gedeelte van mijn leven niet. Er was vrij snel een snauw van afwijzing wat gebeurde in een factie van een seconde. Ik stak eigenlijk zonder moeite een mes in mijn rug zonder dat ik mij hier bewust van was.

En dan komt er een ommezwaai, diverse momenten in het leven die je uitnodigen. Wat zich bij iedereen anders uit;
Een situatie waardoor je gedwongen wordt anders te gaan leven,
Een persoon die op je pad komt,
De natuur die je roept,
Of dat je door alle ruis heen leert te luisteren naar de stille stem in jezelf.

Je ziet ineens wat je nooit hebt gezien. De wijsheid, de rust, de potentie, de kracht. Alles wat ter beschikking staat en heerst in jezelf, maar waar je jezelf nooit mee hebt verbonden.

Hoe meer je iets opgeeft hoe meer je het gaat ontvangen. Ik heb het over het opgeven van Moeten, gezien willen worden, verantwoording willen nemen voor alles en iedereen, willen pleasen, waardering vragen van anderen op ontelbare manieren. Opgeven, overgave. Zodra je denkt; ik kan niet meer anders dan mijn wapens in de strijd te gooien, I’m so fucking done with it. Ik voel mij net zo gelukkig om heel mijn leven naast het paard te wandelen als het beeld wat ik voor ogen heb om als trotste elegange ruiter op het paard te zitten. Om het even.

Wat er gebeurt is dat er vervolgens cadeautjes op je pad komen. Je stapt uit de weerstand en hardheid en durft te vertrouwen in het leven, in jezelf. Je gaat meer handelen en reageren vanuit je hart, je voelt ineens wat voor jou klopt.  Ook al zegt een heel leger tegen je dat je de andere kant uit moet rennen, ook al krijg je van alles naar je hoofd geslingerd. Als je voelt, hoe spannend het ook mag zijn, dat het voor jou de juiste beweging is. DOEN.

Wees eerlijk naar jezelf keer op keer. Overgave it is, ook al gebeurd dit 100 maal en gaat dit gepaard met vallen, schaafwonden, tand door je lip, blauwe plekken, kneuzingen en dikke bloedblaren.

Truth and Trust …..de wijze woorden van Ram Dass

Goh, al leunend in mijn stoel lees ik de hierboven geschreven woorden. Best een puik verhaal, nietwaar? Maar even eerlijk; ik zeg absoluut niet dat ik het allemaal weet, alles behalve.
Maar wat ik je wel kan vertellen is dat de plant medicijnen; truffels, paddo en ayahuasca mij hier enorm mee hebben geholpen en helpen, het zijn wijze eerlijke meesters die onderdeel zijn geworden van mijn pad.

Door hen snap ik mijzelf en het spel des levens steeds beter. En de oneindige stilte, de kern aantikken dat gebeurt ook vaker en sneller. Wat mij vervolgens weer vertrouwen en moed geeft om keer op keer meer te blijven durven bewegen naar de stem van mijn hart. In het leven met alle uitdagingen, nu.

En dan zit het vrouwku (me) daar mooi te zijn, op haar stoel……. en voordat ze het weet wordt ze gegrepen door een ferme wind die haar totaal omver blaast, hoppa ‘het’ (me) ligt gevloerd.
Goed, dan begint het riedeltje weer van voor af aan met een mooie litteken erbij.
Ik leer hierdoor sneller te ontspannen, te accepteren, te vertrouwen, te vergeven en toe te geven. Vooral dat laatste is voor mij persoonlijk een van de sterkste vormen van mildheid naar mijzelf; toegeven en niet in de verdediging schieten. Fuck wat is die moeilijk voor mij, maar wat een bevrijding als ik het doe.

De weg van de minste weerstand is voor mij de beste weg.

Liefs, Carlijn

Aanmelden ceremonie

Vul hier je gegevens in voor deelname aan een plant spirit proces of psilocybine dan zal ik zo spoedig mogelijk contact met je opnemen. 

Aanmeldformulier