Tafel van hel
Er staat in het midden van een prachtige woonkeuken een lange houten tafel vol met eten, rijke schalen gevuld met sappig, vers, kleurrijk smaakvol eten. Als gemeenschap zitten wij aan deze tafel. Alleen zijn onze armen zo ontzettend lang, dat de afstand van onze hand met lepel naar onze mond niet haalbaar is. We kunnen onszelf letterlijk niet voeden en sterven gezamenlijk van de honger.
Tafel van de hemel
Er staat in het midden van een prachtige woonkeuken een lange houten tafel vol met eten, rijke schalen gevuld met sappig, vers, kleurrijk smaakvol eten. Als gemeenschap zitten wij aan deze tafel.
Echter zijn onze armen zo ontzettend lang, dat de afstand van onze hand met lepel naar onze mond niet haalbaar is. Waardoor men elkaar direct helpt met de oplossing om elkaar te voeden. De afstand van onze naaste is wel haalbaar tot onze eigen mond. Elkaar helpen zorgt voor voeding, compassie en een rijk bestaan.
Dit verhaal (mij verteld door een trouwe vriend) brengt mij bij ‘beperking leidt tot creativiteit’.
Als je alles hebt en ook nog eens uit kunt besteden, dan weet je vaak niet meer wat te doen. Je hoeft er namelijk geen moeite voor te doen, men raakt verzand in de cirkel van werken en consumeren, vaak gepaard met spanning. Je zou het bijna een arm en leeg bestaan kunnen noemen.
Wanneer je minder (financiële gelden) hebt, dan wordt vanuit een oerstimulans onze creativiteit aangewakkerd en doen we moeite. Het geeft vertrouwen, kennis en zelfverzekerdheid.
De mens heeft in principe alles op deze bijzondere planeet, alles om zich rijk te voelen en om volledig te ontspannen. En toch is er door de eeuwen heen een model gevormd en delen we het leven in om onszelf zekerheid en (schijn)veiligheid te geven. Echter betaald men hier flink de prijs voor; chronische stress en een continue heersende spanning. We moeten nog meer moeite doen om tijd en ruimte te creëren, en ook dit doen we vaak als ‘vluggertje’ tussendoor i.p.v een natuurlijke staat van zijn.
De wereld ondersteboven.
En dit terwijl vrijwel ieder persoon hetzelfde antwoord geeft op de vraag; ‘Wat is het belangrijkste voor jou in je leven’; Mijn gezondheid, mijn gezin en vrijheid
Dit vraagt ergens de stap om moeite te willen doen, namelijk; ben je bereid om zekerheid los te laten? Want als je daartoe in staat bent dan heb je direct een cadeau; vrijheid.
Moeite willen doen voor onszelf gaat gepaard met verantwoording willen nemen en laat de creativiteit in ons stromen. Maar als je denkt alles (vaak in materiaal) al te hebben (soms met geld in overvloed), of wanneer je denkt vanuit een beperkende conditionering ‘Het lukt toch niet’…. Waarvoor zou je dan nog moeite voor doen? Want je besteed het uit, koopt het of stagneert in de ingesleten overtuiging ‘het lukt mij toch niet’.
We raken in een ‘slapende toestand’ verzand waarbij we vergeten wat ons diepste zijn eigenlijk wilt. We vullen de behoefte in met; over-consumeren, uitbesteden en opvullen. Het geeft even verzadiging; die nieuwe auto, de nieuwe keuken, het nieuwe huis, een nieuw net ander paar schoenen of een nog exclusievere of unieke vakantie.
Echter blijft de onderstroom, het sluimerende gevoel wat nooit materialistisch kan worden opgevuld, onverzadigd. Omdat we de behoefte nog niet hebben onderkend vanuit het ontstaan ervan. ‘Wat heb ik eigenlijk nodig’?
Het avontuur met jezelf aangaan en vriendschap sluiten met onze eenzaamheid (wat ieder van ons heeft maar vaak niet onder ogen wilt zien) geeft geluk. Het in vrede en zachtheid kunnen zijn met jezelf, met alle gevoelens die ons passeren. Het kunnen genieten van de stilte wat ons zachtjes antwoorden toefluistert, maar ook van de; onrust, verveling en rusteloosheid die te boven komt.
Je zou kunnen zeggen dat moeite doen geluk brengt. Geluk een woord waarvan de betekenis op een verknipt gevormd model van de wereld in ons brein is geplant. Want wat betekent geluk voor jou als je beseft dat je het in dit bestaan volledig met jezelf hebt te doen? De ingang van geluk zit in een kwetsbaar eerlijk leven lijden. Het opent je hart waardoor je jezelf toestaat en ook de ander. We mogen afleren wat ons is aangeleerd, je wordt hierdoor vele malen weerbaarder. Vooral emotioneel, en daar zit de ingang naar Geluk ervaren.
Telkens, keer op keer weten te ontspannen in alle uitdagende, confronterende, kwetsbare, schaamgelijke momenten. Dat is, als je het mij vraagt geluk; vrede met jezelf.
We hebben de kans het leven zelf te zien en ervaren. Leer je te richten op je eigen ervaring, van niemand anders, welke religie, boek, cultuur of leermeester dan ook. Onze eigen ervaring is wat telt.
Liefs, Carlijn.
‘De waarheid heeft geen verklaring nodig. De waarheid moet alleen maar worden gezien. Boeddha.’
