Competitie met jezelf

COMPETITIE MET JEZELF
Fysiek afmatten……tot de bodem. Voelen en verdoven.
De adrenaline injectie die een onsterfelijk gevoel geeft. Thans voor even. De volgende dag doen we het opnieuw, voor even.
Nu hou ik het bij wandelen, suf? Dat dacht ik vroeger, nu zweer ik erbij. Mijn cellen zijn blij en zingen elke dag thank you blessings.
Maar de sportverslaving die ken ik zeker. Tot je tong over de grond schuurt, je hart uit je kast bonkt, je longen op klappen staan en je geen pap meer kunt zeggen. De blaren letterlijk op je handen of voeten van het extreme sporten.

Gewend raken aan de verzuring van je lichaam en beseffen dat de dag niet compleet is als je niet hebt gesport. Maar ergens met een heel diep verlangen om dit allemaal achterwege te laten.

Een verlangen naar helemaal content en gelukkig zijn met jezelf.
Een verlangen naar alle gezichten van jezelf daadwerkelijk te kunnen vertroetelen en niet af te wijzen.
Een verlangen naar ontspanning, naar de dag voorbij laten gaan zonder iets te moeten van jezelf.

De competitie met jezelf. Hoe ga je die ooit overwinnen, als je jezelf nooit goed genoeg vindt?

Ram Dass ‘ We come to life as hungry ghosts, searching for love. We get love, it goes through us and then we need it again. This is what we call addiction. We strive for more, instead of being love, not getting love, just BE love’.

Altijd weer streven naar meer, naar beter, sneller, sterker. De verslaving van overtreffen. De verslaving die ons nog meer weg laat drijven van ons hart.

 

Van de week had ik een gesprek met een jonge vrouw. Ik zag al vrij snel dat ze goed in bespiering zat. Het overmatig sporten was duidelijk zichtbaar. Zichzelf wijs maken dat dit juist is want het is gezond en geeft ritme, focus.

Als buitenstaander kon ik direct zien dat daar echt een zachte lieve vrouw onder verscholen zit.
‘Wat brengt het je dat je zo graag en vaak sport?’Vroeg ik.
De jonge vrouw: ‘Wel, het geeft mij ritme, ik wil dun blijven en eigenlijk zou ik niet weten waar en hoe ik anders dat ultieme gevoel van onsterfelijkheid kan ervaren.’

Wat triest dat wij ons zo snel afbeulen ……dat we onszelf pijnigen met hardheid terwijl wij tegen een ander zeggen: ‘Schat doe eens rustiger aan, gooi je wapens in de strijd. Het is nodig’.

Wat verdrietig dat het ons is aangeleerd onze mind te volgen en ons hart negeren.
Maar de honger die je blijft voelen, de onverzadiging, het geklop op de deur, dat is de echte liefde voor jezelf wat zich keer op keer blijft aandienen.
Gelukkig maar dat het hart oneindig  vergeeflijk en geduldig is. Je hart neemt jou voor wie je bent. Het is gemaakt om alles te verwerken en om te zetten naar liefde. Alles. The whole nine yards.
Liefs,
Carlijn

Aanmelden ceremonie

Vul hier je gegevens in voor deelname aan een plant spirit proces of psilocybine dan zal ik zo spoedig mogelijk contact met je opnemen. 

Aanmeldformulier