Plant spirit Proces
Een waakzaam lijf & een sterke beschermer
Desiree (midden 30)
Ik ben gezond, heb een vrij bestaan als zzp’er in een creatieve industrie, fijn sociaal netwerk. Eigenlijk een luxe ‘zorgeloos’ leven.
Maar toch ben ik altijd op mijn hoede. Iets in mij is voortdurend alert.
Ik kom uit een familie waar geweld en zelfmoord als schaduwen door de generaties trekken. Oma’s, vaders, ooms, overgroot opa’s. Dat geeft mij vaker vraagtekens.
En ergens in mij leeft de vraag: wie ben ik nu echt? Wat houdt mij tegen om volledig mezelf te zijn?
Toen kwam mijn eerste plant-ceremonie. Wat ik daar voelde, was overweldigend. Liefde. Een diepe, allesomvattende liefde. De tranen stroomden. Ik voelde me gedragen door de planten. Iets in mij wist: dit heb ik zó lang gemist. Thuis.
Maar dan… sloop de angst mijn lichaam binnen. Flarden van beelden, gevoelens van walging, donkerte. Seksueel misbruik…? Was het van mij? Misschien niet, misschien wel. Och er is zoveel misbruik gaande. Waren gedachtes die ontstonden.
En toch: die woede in mijn lijf! Richting mijn vader, mijn stiefmoeder. De opvoeding die allesbehalve veilig voelde. Als jong meisje op eieren lopen, vermoeiend met veel stress.
Het was in deze plant-ceremonie te veel om volledig in 1 keer toe te laten, maar tegelijk voelde ik ook een sterke energie. ‘Deze woede komt ergens vandaan. Ik wil het weten.’
De tweede ceremonie bracht meer omhoog. Na het groepsgesprek vielen de kwartjes. Mijn lichaam liegt niet. Alleen mijn hoofd raakt in verwarring. Maar ik ken het. Het is iets wat ik al mijn hele leven doe.
Deze ceremonie voelde ik hoe moe mijn lijf was, alsof ik stervende was. En ineens besefte ik: dit is het sterven van mijn oma. Haar energie ging door mij heen. En in die ervaring vond ik liefde en eerbied. Het was een bijzonder mooie ervaring, alsof onze zielen met elkaar dansten. Praten zonder woorden.
Ik realiseerde: dit is niet alleen mijn heling, maar ook voor mijn familielijn.
De planten riepen het universum erbij, en ik voelde een oeroude kracht in mij opkomen. Eentje die zei: kom maar op. Show me. Niet vanuit een rebelse kracht maar vanuit waardigheid, met een open hart.
Ik maakte contact met mijn innerlijke kind. Kon haar vasthouden en ontzettend vertroetelen. Eindelijk zeggen: meisje toch, wat je hebt meegemaakt was heftig. Maar nu zijn wij samen.
Er is nog veel te helen. Ik voel dat mijn jeugd meer bevat dan wat ik nu kan toelaten. Maar dit is een ingang, een deur waar ik al veertig jaar naar zoek. Ik begrijp nu wat traumaverwerking betekent.
En ja, dit is ook een pad om mijn lichaam te zuiveren en om bewuster te worden van wie ik in wezen ben als vrouw.
Oh, en ik wil ook een gitaar kopen en weer gaan zingen. Liefs, Desiree
——
Plant spirit Proces
Mijn paard gaf ruimte om te rouwen
Nora ( 40 + , functie als hulpverlener)
Ik lag met mijn wang tegen de warme hals van mijn paard. In mijn jeugd had ik een paard. Hij is inmiddels overleden. Mijn beste vriend, uit een tijd waarin thuis spanning was. Hij was er altijd voor mij, gewoon stil en lief. Hier begon mijn reis. Ik rook mijn oude vriend, mijn paard.
Het voelde als een werkelijkheid. De geur van zijn vacht alsof hij bij mij was. Ik hoorde zijn ademhaling, zo geruststellend. Ik lag tegen hem aan, voelde zijn warme hals en voordat ik het wist klom ze op zijn rug. Wat er gebeurde was verbluffend. Want ik werd hem, mijn benen waren er niet meer twee maar vier!
Mijn borstkas verruimde zich, mijn neusvleugels trokken wijd open, snakkend naar zuurstof die er altijd al was, maar nu pas vol gevoeld werd. Ik was mijn paard. En wij galoppeerde met volle kracht, over een strand. Elke pas was een bevrijding. In deze ervaring stroomde de tranen over het gepeste meisje van vroeger. En hier werd dit ook getransformeerd naar een wilde, vrije vrouw.
Ik heb nooit gerealiseerd dat ik dit kon ervaren, ik was vooral bang voor donkere ervaringen. Maar het kleine meisje in mij werd in haar kracht gezet, met veel paardenliefde. En er was ruimte, eindelijk ruimte om gewoon goed en veel te huilen. Dank je wel, dit had ik echt nodig. Liefs, Nora.
Plant spirit Proces
Geboortetrauma: Ik werd verlaten
Henk ( 60 +, pensioen )
Mijzelf zo zwak voelen? Letterlijk geen kracht meer om iets te doen. Dat was een ervaring die ik nog niet eerder zo had meegemaakt.
Alles in mij was moe en ik voelde mij machteloos. Geen energie. En ik, die altijd de sterke redder was. Altijd mezelf kon dragen. Altijd degene die doorging zonder hulp te vragen.
Na de ceremonie, terwijl het proces nog volop doorwerkte, hing ik tegen Carlijn aan. Ik kon niet anders. Mijn lichaam wilde rusten, veiligheid. En zij bleef bij mij, samen met andere begeleiders. Ze waren daar gewoon, alsof het totaal geen energie koste. Alsof ze niets van mij nodig hadden.
Een gesprek over koetjes en kalfjes vulde de ruimte. Ik kon luisteren, hier en daar meelachen en vervolgens voelde ik mij weer ontzettend klein en afhankelijk. En vooral moe, op.
Er werd een kop thee gehaald. Een washandje en soms even warme hand tussen mijn schouderbladen. Ik lag bij hen, zij waren er voor mij. Tegelijkertijd werden de boterhammen rijkelijk belegd, fruitschalen kwamen voorbij en het leven werd geleefd. Maar er werd over mij gewaakt.….. ik werd niet verlaten. Ik hoorde erbij en voelde mij geliefd.
De volgende dag werd de ervaring duidelijk. Ik begreep plots waarom ik, nu nog steeds, diep emotioneel geraakt kan worden als ik een baby hoor huilen en geen moeder zie. Tranen schieten dan in mijn ogen.
Maar nu begrijp ik dat mijn eerste dagen op aarde hierin worden getriggerd. Ik was net geboren. En ik werd direct vier dagen lang alleen gelaten. Zo ging dat toen. ‘Laat maar huilen, dat stopt het vanzelf.’
Ik begrijp nu waarom ik in mijn leven mijn stem niet liet horen. Waarom ik zo stil was met de ‘ik doe het zelf wel mentaliteit’. Want als ik vraag word ik niet gehoord. Als ik kwetsbaar ben, dan komt er geen liefde.
Die overtuiging zat diep in mijn systeem geworteld. Vanaf mijn eerste 4 levensdagen. Deze herinnering, werd voelbaar via een krachtige herbeleving. Mijn hele systeem sprak tegen mij.
Ik had altijd het gevoel dat er wat ‘zwarte gaten’ waren in mij, maar niet bij kon. Deze keer wel en dat was heel bevrijdend. Het was liefdevol om eindelijk mezelf echt te snappen. En het belangrijkste: ik werd niet afgewezen. Ik kreeg juist zorg en liefde. En daardoor groeide mijn zelfvertrouwen met minuten.
Ik ben inmiddels in mijn senioren jaren beland, maar het voelt werkelijk als een nieuw begin. Je gaat mij vaker zien. Groet, Henk
————
Plant spirit Proces
Het toiletbezoek en de les van overgave
Merleen ( 40+, moeder, corporate functie)
Overgave, controle loslaten …. stoppen met vechten.
Het was mijn intiemste momenten op het toilet ooit. Te zwak om alleen te lopen, werd ik stap voor stap ondersteund door de begeleiding.
Eenmaal aangekomen begon het echte werk: overgave. Aan alles wat zich via mijn lijf aandient. ‘Jeetje wat vecht ik veel tegen mijzelf’. Ik zei het meerdere malen van binnen; overgave, overgave, overgave.
‘Ah, dit bedoelden ze dus’. Het lichaam spreekt. Wil ik veranderen, dan moet ik mijzelf openen, uit de verkramping.
Overgave kreeg een nederige betekenis. Het was heel aandoenlijk. Het was een zachte liefde naar mijzelf die ik lang niet gevoeld had. De planten spirits brachten mij daar. Dit was echt een sleutel.
Daardoor kon ik in de tweede ceremonie mijn diepste gevoelens volledig toestaan. De lichaamsgerichte oefening vooraf bracht me in regressie. Wat eigenlijk mij verbaasde. Hier voelde ik veel verdriet, tranen kwamen los samen met begrip voor dat kleine meisje in mij wat vroeger veel verbaal en fysiek geweld heeft meegemaakt’.
Ik ging ditmaal de tweede plant-ceremonie in met nieuwsgierigheid. Want ik had de sleutel in mijn hand! Voor die ene deur naar mijzelf.
Wat een cadeau. Ik was niet alleen, maar werd gedragen door iets groters. Dat voelde heel spiritueel.
De angst voor het fysieke geweld wat ik als kind had meegemaakt was weg. Ik wilde het nu herbeleven. En dat voelde heel transformerend. De pijn werd liefde. Alsof een inwendige wond geheeld werd met een heilzame zalf. En ik heb zelfs gedanst! Dat was een geweldige ervaring, een vrolijkheid die ik heb gemist.
Ik ben er nog niet en dat hoeft ook niet. Maar deze therapie met psychedelische planten en lichaamswerk werkt. Hier heb ik best lang naar gezocht. Dankzij jullie begeleiding en vertrouwen kon ik mijn controlerende mind volledig overstijgen. Een overwinning. Ik zal hier in het dagelijks leven de vruchten van plukken. En ik kom terug, graag. Liefs, Merleen
Leela therapie
Mijn schouder en de knoop in mijn maag als ingang
Christiaan (eind 20, werkzaam in het onderwijs. Verwerking misbruik, kindertijd)
De laatste tien jaar was ik op zoek naar een missend puzzelstukje in mijn leven. Het begon op het moment dat ik begon te werken aan mezelf. Met therapievormen, ademwerk, mannessessies …. coaching.
Maar ik kwam niet bij dat stuk: waarom ik mij zo ontzettend angstig voelde, en waarom ik overmatig please-gedrag vertoonde.
Ik begreep het ook niet waarom ik erg emotioneel was bij emotionele aangelegenheden, gesprekken, films, maar bij bepaalde familieleden sloeg ik dicht. Was ik kil en afstandelijk.
Via praten kwam ik geen stap verder.Ik wilde dieper zakken.
De leela sessies brachten mij bij mijn gevoel. Alsof mijn hoofd hier even niets meer te zeggen had.
Op het moment dat ik mij met de Leela sessie en Carlijn ging verbinden met mijn binnenwereld, kwam ik erachter waar de werkelijke pijn en onveiligheid lag verscholen.
Waarom ik jarenlang last had van mijn rechterschouder en waarom ik vanaf mijn achttiende plots last kreeg van onverklaarbare symptomen. Die ook in het ziekenhuis onverklaard bleven. Zij zeiden: “Er is niks aan de hand, je bent gezond”.
En ik had inmiddels last van een trillend been, veel maagklachten en een drukkend hoofd.
Met de Leela sessies kon ik bereiken wat mij is overkomen rondom mijn vierde. Misbruik door mijn opa.Ik mocht het doorleven. Ik kon het voelen, zien en ervaren. Ik hoorde wat er tegen mij gezegd werd en dat mijn oma toeschouwer was. En niks deed, ze liet het gebeuren.
Het was intens verdrietig maar het gaf mij ook heel veel bevrijding.
Carlijn nam mij in deze ervaring bij de hand, en ook een deel in mijzelf gaf moed om te blijven voelen en het niet weg te drukken. Het einde van de Leela sessie voelde ik mij opgelucht, licht en ergens ( gek genoeg) ook vrolijk. Ik kon weer contact maken met die kleine jongen in mijzelf.
Eindelijk heb ik antwoorden. De Leela-therapie en vervolgens de verdieping met plant-ceremonies hebben mij vrijheid gegeven. En bovenal; dat ik mijn gevoel weer kan vertrouwen. Het geeft mij weer ruimte om andere keuzes te maken in het leven. Tot een volgende keer. Ik meld mij weer. Groet Christiaan.
(vanwege privacy zijn er andere namen gebruikt voor deze deelnemers)
Heb jij interesse? Is je nieuwsgierigheid gewekt? Neem gerust contact op. Veiligheid is een voorwaarde om jezelf werkelijk te ontmoeten en om jezelf open te stellen. Daarom volgt een vrijblijvend gesprek waarin wij onderzoeken of een Plant proces of wellicht een andere route bij jou past.
Lieve groet,
Carlijn
