Schaamte en schuld. Niet wie je bent, maar wat je bent gaan geloven. En hoe je jezelf hierdoor bent kwijtgeraakt…
Er zijn emoties waar we liever met een grote boog omheen lopen. Die we wegdrukken, vermijden of overschreeuwen met een glimlach: ‘Ja hoor, alles gaat goed hier.’ (ondertussen vanbinnen knaagt het).
Schaamte en schuld zijn van zulke uitdagende emoties. Ze bepalen ons gedrag. Vaak zonder dat we het doorhebben. Ze fluisteren dat we niet goed genoeg zijn. Dat we te veel waren. Of juist te weinig.
En ze hebben een meesterlijke manier om ons gevangen te houden in oude verhalen.
Schaamte zegt: “Er is iets mis met mij.”
Schuld zegt: “Ik heb iets fout gedaan.”
Wat we vaak vergeten, is waar deze gevoelens hun oorsprong vinden. Schaamte ontstaat soms in het nu, bij volwassen keuzes waar we niet trots op zijn. Maar vaak is schaamte veel ouder.
Het nestelt zich diep in ons systeem, meestal in onze vroege jaren.
Als kind neem je alles persoonlijk.
Wanneer je opgroeit in een onveilige omgeving, met emotioneel afwezige ouders/verzorgers, fysieke afwijzing, geweld of misbruik, dan trekt een kind de conclusie:
“Het ligt aan mij.”
“Ik ben fout.”
“Ik ben te veel.”
Of: “Ik moet mij aanpassen om liefde te verdienen.”
Die overtuigingen worden inprentingen. Onbewuste ‘contracten’ die zich vastzetten in het lichaam.
En later in je volwassen leven voel je ineens een plotselinge schaamte over je emoties, je verlangens, je lijf, je boosheid, je kwetsbaarheid… wellicht je verwardheid.
Misschien herken je het niet meteen als schaamte. Maar wel als de stem die zegt: “Doe maar normaal.”Of: “Wie denk jij dat je bent om dit te willen?”. Of de neiging om jezelf te verstoppen wanneer je iets wilt delen. Blozen, gele vlekken in je nek of je krijgt het ineens bloedheet. Tekenen van schaamte. Een oude reflex.
En schuld?
Die zit vaak stevig verstrengeld met loyaliteit. Een diepgeworteld gevoel van verantwoordelijkheid voor de ander. Ouders, broers, zussen, partners. Zorgen voor de ander betekent vóór jezelf ( een valse overtuiging).
Niet kiezen voor je eigen pad, omdat dat ‘egoïstisch’ zou zijn. En dus blijven we geven. Tot we leeg zijn. En soms zziek worden. Burn-out, depressie, overspannen of het lijf dat diverse ziektes ontwikkelt.
Schuld hoef je niet altijd bewust te voelen. Het kan zich uiten als:
– Moeite hebben met grenzen,
– Je verantwoordelijk voelen voor hoe de ander zich voelt,
– Steeds beschikbaar zijn, ook als je niet wil,
– Alsof het jouw taak is om de harmonie te bewaren.
Maar ondertussen raak je jezelf kwijt, de echte verbinding.
Zolang je jezelf blijft verloochenen, ben je niet integer naar jezelf. Niet naar je diepste verlangens. “Ik wil vrij zijn. Echt mezelf zijn.”
In mijn werk, met de psychedelische plant spirits en met de Leela-verwerkingstherapie, laten schaamte en schuld zich vaak zien.
Schaamte, schuld… ze zijn zo pittig omdat er een oordeel op zit!
Wij vinden er wat van. En dat oordeel – de interne afwijzer – blokkeert het werkelijk voelen.
Deze emoties zijn juist een belangrijke poort naar zelfonderzoek. Maar alleen als je bereid bent erdoorheen te bewegen, in plaats van eromheen.
Wat betekent erdoorheen bewegen?
– Zet het oordeel buiten de deur. Dit is een blokkade. Hierdoor blijf je in het denken en saboteren.
– Doorbreek de buitenste schil, de rationele mind, door nieuwsgierigheid in te zetten. Willen weten.
– Realiseer dat je niet (meer) alles weet! Dit geeft een opening naar voelen. Echt voelen is een andere manier van weten. Het lichaam verzint niks. Het reageert instinctief: veilig/onveilig.
Het vraagt om overgave, voorbij het willen verklaringen. Eerst naar het ongemak bewegen en contact maken met het lijf. Want daar….waar taal en de jadiejaja mind geen grip meer heeft, begint het werkelijke voelen.
De plek waar het kind in jezelf nog steeds iets influistert. Of wellicht was je hier een baby. Of was het prenataal, in de baarmoeder.
Het lichaam weet wat het hoofd allang vergeten is. We zijn zo gewend te overleven met ons hoofd. Maar soms is één traan of een trillende been, waardevoller dan honderd inzichten.
Daar begint het toestaan.
Dit is het innerlijk werk. Als je het mij vraagt, het meest intieme contact met jezelf en het mooiste wat je kunt bereiken. Het is echt, puur en van jou.
Dit vraagt wel om een veilige omgeving. Controle vs. overgave is voor menig mens uitdagend. Het is vaak spannend. Dit vraagt om een bedding, iemand die naast je blijft staan, een anker.
Juist wanneer jij je het liefst zou verstoppen. Dat is wat ik bied.
Hoe? Via twee routes:
🔹 Kleinschalige groepsweekenden met natuurlijke Plant Spirit psychedelica.
🔹 Een-op-een Leela-verwerkingstherapie.
Hier komen we in een veld van waarheid wanneer de muren zakken en de maskers worden afgezet.
Als jij voelt dat het tijd is voor dieper zelfonderzoek en voor verwerking. Sta jezelf toe. Ook als dit deel nog ligt gemarineerd onder lagen van schuld en schaamte.
Juist het schaduwwerk, het openen van ‘de box van Pandora’, geeft ruimte om jezelf weer te zien. Je eigen strijd oplossen door er ruimte aan te geven.
Het cadeau? Zelfvertrouwen, meer rust en ruimte om een vrijer leven te leiden.
Wil je samen onderzoeken of een plant-ceremonie of Leela-traject past bij jouw proces? Je kunt via deze link een vrijblijvende intake inplannen: plan een gesprek
Of wil je wat meer informatie? Bekijk hier het aanbod.
🔹 Plant Spirit Proces drie daagse
Warme groet,
Carlijn
